بلوغ به طور کلی پدیده ای است که برای بیشتر نوجوانان و خانواده هایشان، سختی های زیادی به همراه دارد. بنابراین ابتلای نوجوان به دیابت، بر چالش های این دوران خواهد افزود. پس ضروری است که خانواده ها، دانش خود را درباره این رخداد بالا ببرند: دوران بلوغ برای یک نوجوان دیابتی چه چالش هایی با خود دارد؟
دختران معمولاً کمی زودتر از پسران، بین سنین 10 تا 14 سالگی، بلوغ را تجربه می کنند، در حالی که پسرها معمولاً بین 12 تا 16 سالگی رشد می کنند. در دوران بلوغ، تغییرات جسمی، روانی و رفتاری متعددی رخ میدهد که میتواند باعث شود فرزند شما متفاوت عمل کند. این تغییرات می تواند مدیریت دیابت را برای همه افراد درگیر دشوارتر و به طور بالقوه استرس زاتر کند. پس با ما همراه باشید تا درباره نحوه مدیریت این چالش ها بیشتر بدانید.
کودکان و دیابت

دیابت نوع 1 شایع ترین شکل دیابت در کودکان است و یادگیری نحوه مدیریت دیابت کودک می تواند دشوار باشد. کنترل سطح گلوکز خون ضروری است، اما اصلا ساده نیست و کار با کودک و آموزش به او نیاز به تمرین، صبر و تعهد دارد. دیابت نوع 2 نیز در کودکان اغلب به دلیل رژیم غذایی نامناسب از سنین بسیار پایین همراه با سبک زندگی کم تحرک ایجاد می شود. مدیریت دیبات در این مورد اغلب شامل تغییرات سبک زندگی شامل رژیم غذایی و ورزش است.
از طرفی بلوغ می تواند کنترل هر دو نوع دیابت را دشوارتر کند زیرا فرزند شما به اندازه کافی به فکر بزرگ شدن خواهد بود. تغییر مدرسه، تکالیف و پیدا کردن دوستان جدید بیشتر افکار آنها را به خود اختصاص میدهد، اما فرزندتان باید به خاطر داشته باشد که کنترل دیابت ضروری است. اگر کودک شما مستعد ابتلا به افت ناگهانی قند خون (هایپوگلایسمی) است، باید دقیقاً به او در مورد علائم و نحوه مدیریت هایپوگلایسمی آموزش کافی بدهید.
بلوغ و سطح قند خون
یک مطالعه در سال 1986 گزارش داد که بدن در دوران بلوغ نسبت به انسولین مقاومتر میشود. این می تواند سطح گلوکز خون را بالاتر ببرد و اغلب نیاز به افزایش دوز انسولین دارد. باید دریابید که مصرف انسولین فرزندتان به تدریج در دوران نوجوانی افزایش می یابد. پزشک کودک شما می تواند به شما کمک کند تا تعادل مناسبی را در مورد رژیم انسولین کودک پیدا کنید. پس هرگز ویزیت منظم با پزشک را فراموش نکنید.
با ورود کودکان مبتلا به دیابت به دوره نوجوانی، تغییرات فیزیکی و روانی دوران بلوغ بر چالش های مدیریت بیماری می افزاید. این اغلب منجر به افزایش استرس هم برای والدین و هم برای کودک و کنترل کلی ضعیف گلوکز با عوارض بالقوه کوتاه مدت و بلند مدت می شود. در طول این دوره انتقال، پزشک فرزندتان نقش اصلی را در آموزش بیماران و خانوادههایشان در مورد اثرات بلوغ بر حساسیت به انسولین و متابولیسم گلوکز و بحث در مورد اینکه چگونه تغییرات عاطفی و رفتاری مرتبط با این زمان چالشبرانگیز میتواند بر مدیریت دیابت تأثیر بگذارد، ایفا میکند.
زمان تشخیص

نحوه مدیریت دیابت کودک شما در دوران بلوغ ممکن است تحت تأثیر سنی باشد که در آن تشخیص داده شده است. اگر کودک شما در سنین پایین تشخیص داده شده باشد، با درک اینکه دیابت دارد و باید با هوشیاری آن را مدیریت کرد، بزرگ شده است. زمانی که به سن بلوغ می رسند، حتی ممکن است احساس کنند که مسئولیت بیشتری برای مدیریت دیابت خود به عهده می گیرند.
با این حال، نسبتاً رایج است که کودکانی که دیابت خود را پیش از این مدیریت کردهاند، انگیزه کنترل این بیماری را در دوران بلوغ از دست میدهند. اگر کودک شما درست قبل از بلوغ یا حتی در دوران بلوغ تشخیص داده شد که دیابت دارد، ممکن است عناصر مزاحم مدیریت دیابت – مانند آزمایش قند خون – را به سختی بپذیرد، به خصوص پس از اینکه در دورانی بدون دیابت بزرگ شده بود.
البته هر کودکی متفاوت است و واکنش های متفاوتی نسبت به دیابت نشان می دهد. با این حال، به عنوان والدین، مراقبان یا سرپرستان یک کودک، باید مطمئن شوید که دیابت آنها به خوبی کنترل می شود، چه شما و یا فرزندتان مسئولیت مدیریت آنها را بر عهده بگیرید. حتماً نتایج آزمایش خون آنها را با خود او بررسی کنید و آماده پاسخگویی به هر سؤالی در مورد دوز دارو یا سایر جنبه های درمان باشید.
اهمیت آموزش و حمایت روانی
در حالی که بدتر شدن کنترل گلوکز خون در دوران بلوغ معمول است، مهم است که مطمئن شوید کودک شما از مدیریت دیابت خود غافل نمی شود. در دوران بلوغ، فشارهای مضاعف در مدرسه – چه از نظر تحصیلی و چه از نظر اجتماعی – می تواند سختی کنترل دیابت کودک را تشدید کند. برخی از کودکان ممکن است این کار را سختتر از دیگران پیدا کنند و ممکن است آزمایشهای خون و یا تزریقات را بهعنوان راهی برای سرکشی از دست بدهند. افسردگی یکی دیگر از ویژگی های رایج دیابت در دوران بلوغ است و می تواند عاملی باشد که فرزند شما برای پذیرش یا مدیریت دیابت خود تلاش می کند یا نه.
نتیجه
دیابت یک بیماری مزمن است که مدیریت آن حتی برای افراد بزرگسال دشواری های فراوانی به همراه دارد. در صورت بروز مشکلات مربوط به سلامت روان، مشکلات رفتاری یا کاهش توانایی کنترل سطح گلوکز خون، کودکان و نوجوانان باید به حمایت روانی و مراقبت پزشکی دسترسی داشته باشند. این میتواند خطر عوارض کوتاهمدت و بلندمدت را افزایش دهد، و اگر فرزند شما از مراقبت از خود سرخورده میشود، باید اطمینان حاصل کنید که او حمایت مناسبی از شما، بهعنوان والدین یا قیم، و پزشک خود دریافت میکند. پس هرگز از احوالات او بی خبر نباشید.